اجتماعی

در جامعه‌ای که قطبی شده و لبریز از سوءظن است، اگر از حقوق یک کارگر افغانستانی بگویی، متهم می‌شوی که درد بیکاری هم‌وطنان خود را ندیده‌ای. اگر از کودکان غزه حرف بزنی، به بی‌توجهی نسبت به فقر کودکان ایران محکوم می‌شوی. و اگر به دفاع از یک معترض ایرانی بپردازی، گفته می‌شود این صداها «با دشمن هماهنگ» است.
در همه‌ی این واکنش‌ها یک خطای عمیق مشترک وجود دارد: چون گروهی از یک آرمان یا حقیقت سوءاستفاده می‌کنند، آن آرمان به‌کلی بی‌اعتبار دانسته می‌شود. بله، آنجا که دروغ لباس حقیقت بپوشد تشخیص سخت می‌شود. اما پاسخ ما به این دشواری، نباید انکار حقیقت باشد.